In een goed gevulde sporthal startte Avelgem het best (0-5). Maar gedurende een slechte eerste helft (veel te veel balverliezen, zwakke rebounding en soms overhaaste aanvalspogingen) bleef Poperinge op inzet en karakter aanklampen. Na een maximale achterstand van 11 punten, kon Poperinge eindelijk zelf twee maal na elkaar scoren en zo milderde het de kloof tot 6 punten aan de rust (25-31). Na rusten hadden de onzen er duidelijk meer zin in. De kloof werd snel gedicht en in een sfeervolle zaal toonden de rood-witten dat ze de evenknie waren van Avelgem (37-36 einde derde kwart). Nadien kon Poperinge zelfs een kloof van 9 punten uitbouwen (49-40) en zo leek de wedstrijd in de juiste plooi te vallen. Maar niets was minder waar, de tegenstander vond terug de weg naar het net en wij waren de weg kwijt. Onoordeelkundig spel leidde tot een superspannend slot, waarbij we uiteindelijk nipt overeind bleven (50-49). De vreugde-uitbarsting nadien was meer dan terecht. Een zekere derde plaats (en waarschijnlijk tweede) is de beloning van deze intense wedstrijd.