Bij afwezigheid van ploegverantwoordelijke Wouter werd de tafelspot voor de eerste maal ingenomen door Jonathan Meeuw. Sowieso al bedankt aan beide! Bij de spelers deden ook maar liefst drie rookies mee. Alsof alles nog niet onwennig genoeg was werden de tenues nog vergeten. Gelukkig is Langemark het land niet uit en was er nog volk ten huize Gellein. Met nog een klein kwartiertje overschot konden de roden opwarmen.
Even leek het er op dat Poperinge vanaf de start het verslag zou dicteren met de eerste vijf van de match. Helaas kwam de defense niet zo sterk op gang. Langemark kon even doorduwen waardoor ze al snel de bovenhand namen (8-5). Coach Rens kon meer roteren waardoor vermoeidheid minder van toepassing was dan vorige matchen Q1 (13-11) De nieuwe spelers vertoonden prachtig inzet die net niet het gebrek aan ervaring konden verdoezelen. Boxing-out en screen defense staan nog niet bij iedereen in het geheugen (ook niet bij de meer ervaren spelers). De rust werd ingegaan met een 26-18 score.
De tweede matchhelft kwam Poperinge aan beide kanten te kort. Langemark nam controle en herhaalde plays alsof het een training tegen dummy defense was. De defensieve frustraties liepen door dot in de offense waardoor ook daar niets te rapen viel (Q3: 20-4). Na een uitbrander werd Q4 gestart met een 4-11 sprint van de onzen. Speciale lof voor Yani die aan beide kanten niet te stoppen was. Steals, scores en zelfs rebounds, het resultaat van pure hustle. Een verlies van 56-36 lijkt misschien niet indrukwekkend, maar als je hoort dat de thuismatch eindigde met een verlies van meer dan vijftig punten verschil valt de trots van de coach goed te begrijpen.