De wedstijd startte gelijkopgaand, beide ploegen lieten mooi basketbal zien en na een 10-10-tussenstand kwam Poperinge voor het eerst op voorsprong dankzij een gelukte driepunter. Een sterk einde van het eerste kwart resulteerde in een kleine voorgift voor de rood-witten. Tijdens een knap tweede kwart demonstreerde Poperinge bij wijlen: knap aanvalsspel (een paar heerlijke assists), stevige rebounding en goede helpdefense, ziedaar de cocktail van de mooiste quarter van het seizoen. Rusten gingen we dan ook met een verdiende 22-32 voorsprong. Ook na de rust bleven de heerlijke aanvallen elkaar opvolgen (23-40 na 5 minuten in het derde kwart), tot de defense van Avelgem aangescherpt werd door de coach. Plots lukte niets meer, liepen de onzen zich vast in een press, forceerden ze hun shots en was het geloof in een stunt weg. Avelgem knokte zich terug in de wedstrijd en kwam terug tot op 1 punt (45-46 met nog 3 minuten te spelen). Even later stond het zelfs helemaal gelijk (50-50). Uiteindelijk zouden de onzen de stunt wel nog over de streep trekken, maar zoals ik vorige week al zei, voor mij hoeft het zo spannend niet te zijn… al was de ontlading na de laatste buzzer wel goud waard.